Uit reacties die ook bij de Fietsersbond binnenkomen, blijkt dat veel mensen niet begrijpen dat een 2-richtingen fietspad om het Rijksmuseum heen onveiliger is dan een fietspad in de Onderdoorgang. Hieronder proberen we met een schets aan te geven waarom dat zo is.

Toelichting
De twee plaatjes vergelijken schematisch de punten waar voetgangers (blauw) en fietsers rondom het museum (rood, links) of door de passage (groen, rechts) met elkaar in conflict kunnen of moeten komen.
De voetgangers komen van de Museumbrug (boven), vanaf de Stadhouderskade, vanuit de Hobbemastraat en vanaf het Museumplein.

Te zien is dat bij een voor fietsers geopende passage (rechts), voetgangers en fietsers elkaar nauwelijks hoeven te kruisen. Alleen komend vanaf het Museumplein ontkom je daar niet aan.
De gestippelde rode lijn in het linker plaatje geeft aan dat – hoewel de hoofdstroom van fietsers daar dan niet loopt – er toch hoe dan ook conflictpunten zijn op het fietspad ten zuiden van het museum (Hobbemastraat).

Duidelijk is dat het aantal onvermijdelijke conflictpunten bij een voor fietsers gesloten passage veel groter is (nl. 8) dan bij een open passage (nl. 2). Bovendien wordt juist het moeilijkste punt (de kruising op de Stadhouderskade) zwaarder belast als je fietsers dwingt om óm te fietsen. Weliswaar staat daar tegenover dat de T-splitsing aan de Museumpleinzijde bij geopende passage drukker wordt, maar de situatie is daar aanzienlijk vergevingsgezinder: er is veel meer ruimte en de fietsers en voetgangers vormen geen door verkeerslichten veroorzaakte kolonnes.

Samenvattend
De passage inrichten als voetgangersgebied heeft als prijs dat de voetgangers veel meer in conflict komen met fietsers. Zij zijn dus alles bij elkaar nog meer dan de fietsers de dupe van het omleiden van de fiets.

Uitgebreidere informatie